مقایسه رویکردها

رویکرد موضوعی را میتوان همان آموزش سنتی دانست.به این معنا که فرایند آموزش از پیش طراحی شده و توسط برنامه ریزان آموزشی به سطوح پایین تر ابلاغ میشود.معلمان مقید به این رویکرد قائل به ریتم و برنامه زمانبندی شده هستند.آنها دروس را طبق برنامه آموزش میدهند و هیچ گونه انعطافی در فرایند آموزش وجود ندارد.در این رویکرد موضوع و پاسخ ومحصول دیده میشود وصرفا دانستن حقایق مربوط به آن هدف طراحی آموزشیاست.در بسیاری از کشورها این شیوه منسوخ شده است ولی متاسفانه در کشور ما هنوز معلمان به برنامه درسی اکتفا میکنند.تنها آنها انتقال دهنده هستند وتاکید بر حفظیات است.هیچ الگوی عمل ابداعی انجام نمیپذیرد و فرایند آموزش خشک و انعطاف ناپذیر است.
اما در رویکرد پروژه ای که در آن پروژه به صورت الگو و پژوهشی عمیق درباره موضوعی که یادگیری حول آن انجام میگیرد تعریف شده است وضع به روال دیگری است.در رویکرد پروژهای به جای پرداختن به برنامه خشک کلاسی واز پیش تعیین شده به فعالیت و خلاقیت کودک بها داده میشود.در این رویکرد موضوع مورد علاقه کودک به مثابه یک پروژه مورد بحث و گفتگو قرار میگیرد وکلیه فعالیتهایی که معلم به تنهایی در رویکرد موضوعی انجام میدهد با طراحی آموزشی مناسب همراه کودک انجام میپذیرد و حتی در انتخاب موضوع نیز امکان انتخاب به کودکان داده میشود.مسلم است زمانی که دانش آموز خود موضوعی را انتخاب کند برای به ثمر رسیدن آن بیشتر تلاش میکند.پس در خلال این رویکرد هم تلاش فردی و جمعی دانش آموزان بیشتر شده و هم یادگیری عمیق تری صورت میپذیرد.
در فرایند واحد کار نیز این دو رویکرد تفاوتهایی دارند،در رویکرد موضوعی از طریق یک تدریس از پیش طراحی شده کلیه مطالب،مفاهیم و حتی تصاویر مربوط از پیش حاضر میشود و طی یک دوره زمانی به کودک ارائه میشود.وسایل هنری نیز  توسط معلم آماده میشود و هیچ انتخابی بر عهده کودک نیست.مثلا برای درس ماشینها در علوم پایه پنجم همه یک کاردستی ساده درست کردند که همگی شبیه به هم بود ،زیرا وسایل از قبل توسط معلم آماده شده بود و دانش آموزان هیچ حق انتخابی نداشتند.خلاقیت هیچکدام سنجیده نمیشود و اجازه بروز استعداد از آنها گرفته میشود.ولی واحد کار در رویکرد موضوعی به طریقی کاملا بر عکس انجام میپذیرد.در این رویکرد فعالیت مورد علاقه،توسط خود دانش آموزان انتخاب شده وآنها با همکاری جمعی و کمک والدین وسایل مورد نیاز را فراهم و بسته به سلیقه خود به تولید میپردازند.
لازم به ذکر است که واحد کار از مفاهیم فروبل است واز دیدگاه او در فرایند واحد کار مورد علاقه کودکان است که آنها خلاقیت خود را بروز میدهند.

اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر

اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر مجمع عمومی سازمان ملل متحد اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر را آرمان مشترک تمام مردمان و ملت‌ها اعلام می‌کند تا همه‌ی افراد و تمام نهادهای جامعه این اعلامیه را همواره در نظر داشته باشند و بکوشند که به یاری آموزش و پرورش ، رعایت این حقوق و آزادی‌ها را گسترش دهند و با تدابیر فزاینده‌ی ملی و بین‌المللی ، شناسایی و اجرای جهانی و موثر آن‌هارا چه در میان مردمان کشورهای عضو و چه در میان مردم سرزمین‌هایی که در قلمرو آن‌ها هستند، تامین کنند.                                                                            دیباچه از آن جا که شناسایی حیثیت و کرامت ذاتی تمام اعضای خانواده‌ی بشری و حقوق برابر و سلب ناپذیر آنان اساس آزادی ، عدالت و صلح در جهان است، از آن جا که نادیده گرفتن و تحقیر حقوق بشر به اقدامات وحشیانه‌ای انجامیده که وجدان بشر را برآشفته‌اند و پیدایش جهانی که در آن افراد بشر در بیان و عقیده آزاد، و از ترس و فقر فارغ باشند، عالی ترین آرزوی بشر اعلا م شده است ، از آن جا که ضروری است که از حقوق بشر با حاکمیت قانون حمایت شود تا انسان به عنوان آخرین چاره به طغیان بر ضد بیداد و ستم مجبور نگردد، از آن جا که گسترش روابط دوستانه میان ملت‌ها باید تشویق شود، از آن جا که مردمان ملل متحد، ایمان خود را به حقوق اساسی بشر و حیثیت و کرامت و ارزش فرد انسان و برابری حقوق مردان و زنان ، دوباره در منشور ملل متحد اعلا م و عزم خود را جزم کرده‌اند که به پیشرفت اجتماعی یاری رسانند و بهترین اوضاع زندگی را در پرتو آزادی فزاینده به وجود آورند، از آن جا که دولت‌های عضو متحد شده‌اند که رعایت جهانی و موثر حقوق بشر و آزادی‌های اساسی را با همکاری سازمان ملل متحد تضمین کنند، از آن جا که برداشت مشترک در مورد این حقوق و آزادی‌ها برای اجرای کامل این تعهد کمال اهمیت را دارد، مجمع عمومی این اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر را آرمان مشترک تمام مردمان و ملت‌ها اعلام می‌کند تا همه‌ی افراد و تمام نهادهای جامعه این اعلامیه را همواره در نظر داشته باشند و بکوشند که به یاری آموزش و پرورش ، رعایت این حقوق و آزادی‌ها را گسترش دهند و با تدابیر فزاینده‌ی ملی و بین المللی ، شناسایی و اجرای جهانی و موثر آن‌هارا چه در میان مردمان کشورهای عضو و چه در میان مردم سرزمین‌هایی که در قلمرو آن‌ها هستند، تامین کنند. ماده‌ی ١ تمام افراد بشر آزاد زاده می‌شوند و از لحاظ حیثیت و کرامت و حقوق با هم برابراند. همگی دارای عقل و وجدان هستند و باید با یکدیگر با روحیه ای برادرانه رفتاد کنند. ماده‌ی ٢ هر کس می‌تواند بی هیچ گونه تمایزی ، به ویژه از حیث نژاد، رنگ، جنس ، زبان ، دین ، عقیده‌ی سیاسی یا هر عقیده‌ی دیگر، و همچنین منشا ملی یا اجتماعی ،ثروت ، ولادت یا هر وضعیت دیگر، از تمام حقوق و همه‌ی آزادی‌های ذکرشده در این اعلامیه بهره مند گردد. به علاوه نباید هیچ تبعیضی به عمل آید که مبتنی بر وضع سیاسی ، قضایی یا بین المللی کشور یا سرزمینی باشد که شخص به آن تعلق دارد، خواه این کشور یا سرزمین مستقل ، تحت قیمومت یا غیر خودمختار باشد، یا حاکمیت آن به شکلی محدود شده باشد. ماده‌ی ٣ هر فردی حق زندگی ، آزادی و امنیت شخصی دارد. ماده‌ی ٤ هیچ کس را نباید در بردگی یا بندگی نگاه داشت. بردگی و دادوستد بردگان به هر شکلی که باشد، ممنوع است. ماده‌ی ٥ هیچ کس نباید شکنجه شود یا تحت مجازات یا رفتاری ظالمانه ، ضد انسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد. ماده‌ی ٦ هر کس حق دارد که شخصیت حقوقی اش در همه جا به رسمیت شناخته شود. ماده‌ی ٧ همه در برابر قانون مساوی هستند و حق دارند بی هیچ تبعیضی از حمایت یکسان قانون برخوردار شوند. همه حق دارند در مقابل هر تبعیضی که ناق´ اعلا میه‌ی حاضر باشد، و بر ضد هر تحریکی که برای چنین تبعیضی به عمل آید، از حمایت یکسان قانون بهره مند گردند. ماده‌ی ٨ در برابر اعمالی که به حقوق اساسی فرد تجاوز کنند ـ حقوقی که قانون اساسی یا قوانین دیگر برای او به رسمیت شناخته است ـ هر شخصی حق مراجعه‌ی موثربه دادگاه‌های ملی صالح را دارد. ماده‌ی ٩ هیچ کس را نباید خودسرانه توقیف ، حبس یا تبعید کرد. ماده‌ی ١٠ هر شخص با مساوات کامل حق دارد که دعوایش در دادگاهی مستقل و بی طرف ، منصفانه و علنی رسیدگی شود و چنین دادگاهی در باره‌ی حقوق و الزامات وی ،یا هر اتهام جزایی که به او زده شده باشد، تصمیم بگیرد. ماده‌ی ١١ (١) هر شخصی که به بزهکاری متهم شده باشد، بی گناه محسوب می‌شود تا هنگامی که در جریان محاکمه ای علنی که در آن تمام تضمین‌های لازم برای دفاع او تامین شده باشد، مجرم بودن وی به طور قانونی محرز گردد. (٢) هیچ کس برای انجام دادن یا انجام ندادن عملی که در موقع ارتکاب آن ، به موجب حقوق ملی یا بین المللی جرم شناخته نمی‌شده است ، محکوم نخواهد شد. همچنین هیچ مجازاتی شدیدتر از مجازاتی که در موقع ارتکاب جرم به آن تعلق می‌گرفت ، درباره‌ی کسی اعمال نخواهد شد. ماده‌ی ١٢ نباید در زندگی خصوصی ، امور خانوادگی ، اقامت گاه یا مکاتبات هیچ کس مداخله‌های خودسرانه صورت گیرد یا به شرافت و آبرو و شهرت کسی حمله شود. در برابر چنین مداخله‌ها و حمله‌هایی ، برخورداری از حمایت قانون حق هر شخصی است. ماده‌ی ١٣ (١) هر شخصی حق دارد در داخل هر کشور آزادانه رفت وآمد کند و اقامتگاه خود را برگزیند. (٢) هر شخصی حق دارد هر کشوری ، از جمله کشور خود را ترک کند یا به کشورخویش بازگردد. ماده‌ی ١٤ (١) در برابر شکنجه ، تعقیب و آزار، هر شخصی حق درخواست پناهندگی و برخورداری از پناهندگی در کشورهای دیگر را دارد. (٢) در موردی که تعقیب واقعا در اثر جرم عمومی و غیرسیاسی یا در اثر اعمالی مخالف با هدف‌ها و اصول ملل متحد باشد، نمی‌توان به این حق استناد کرد. ماده‌ی ١٥ (١) هر فردی حق دارد که تابعیتی داشته باشد. (٢) هیچ کس رانباید خودسرانه از تابعیت خویش ، یا از حق تغییر تابعیت محروم کرد. ماده‌ی ١٦ (١) هر مرد و زن بالغی حق دارند بی هیچ محدودیتی از حیث نژاد، ملیت ، یا دین با همدیگر زناشویی کنند و تشکیل خانواده بدهند. در تمام مدت زناشویی و هنگام انحلا ل آن ، زن و شوهر در امور مربوط به ازدواج حقوق برابر دارند. (٢) ازدواج حتما باید با رضایت کامل و آزادانه‌ی زن و مرد صورت گیرد. (٣) خانواده رکن طبیعی و اساسی جامعه است و باید از حمایت جامعه و دولت بهره مند شود. ماده‌ی ١٧ (١) هر شخصی به تنهایی یا به صورت جمعی حق مالکیت دارد. (٢) هیچ کس را نباید خودسرانه از حق مالکیت محروم کرد. ماده‌ی ١٨ هر شخصی حق دارد از آزادی اندیشه ، وجدان و دین بهره مند شود. این حق مستلزم آزادی تغییر دین یا اعتقاد و همچنین آزادی اظهار دین یا اعتقاد، در قالب آموزش دینی ، عبادت‌ها و اجرای آیین‌ها و مراسم دینی به تنهایی یا به صورت جمعی ، به طور خصوصی یا عمومی است. ماده‌ی ١٩ هر فردی حق آزادی عقیده و بیان دارد و این حق مستلزم آن است که کسی از داشتن عقاید خود بیم و نگرانی نداشته باشد و در کسب و دریافت و انتشار اطلاعات و افکار، به تمام وسایل ممکن بیان و بدون ملاحظات مرزی آزاد باشد. ماده‌ی ٢٠ (١) هر شخصی حق دارد از آزادی تشکیل اجتماعات ، مجامع و انجمن‌های مسالمت آمیز بهره مند گردد. (٢) هیچ کس را نباید به شرکت در هیچ اجتماعی مجبور کرد. ماده ٢١ (١) هر شخصی حق دارد که در اداره‌ی امور عمومی کشور خود، مستقیما یا به وساطت نمایندگانی که آزادانه انتخاب شده باشند، شرکت جوید. (٢) هر شخصی حق دارد با شرایط برابر به مشاغل عمومی کشور خود دست یابد. (٣) اراده‌ی مردم ، اساس قدرت حکومت است. این اراده باید در انتخاباتی سالم ابراز شود که به طور ادواری صورت می‌پذیرد. انتخابات باید عمومی ، با رعایت مساوات و با رای مخفی یا به طریقه ای مشابه برگزار شود که آزادی رای را تامین کند. ماده‌ی ٢٢ هر شخصی به عنوان عضو جامعه حق امنیت اجتماعی دارد و مجاز است به یاری مساعی ملی و همکاری بین المللی ، حقوق اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی ضروری برای حفظ حیثیت و کرامت و رشد آزادانه‌ی شخصیت خودرا، با توجه به تشکیلا ت و منابع هر کشور، به دست آورد. ماده ٢٣ (١) هر شخصی حق دارد کار کند، کار خود را آزادانه برگزیند، شرایط منصفانه و رضایت بخشی برای کار خواستار باشد و در برابر بی کاری حمایت شود. (٢) همه حق دارند که بی هیچ تبعیضی ، در مقابل کار مساوی ، مزد مساوی بگیرند. (٣) هرکسی که کار می‌کند حق دارد مزد منصفانه و رضایت بخشی دریافت دارد که زندگی او و خانواده اش را موافق حیثیت و کرامت انسانی تامین کند و در صورت لزوم با دیگر وسایل حمایت اجتماعی کامل شود. (٤) هر شخصی حق دارد که برای دفاع از منافع خود با دیگران اتحادیه تشکیل دهد و یا به اتحادیه‌های موجود بپیوندد. ماده‌ی ٢٤ هر شخی حق استراحت ، فراغت و تفریح دارد و به ویژه باید از محدودیت معقول ساعات کار و مرخصی‌ها و تعطیلا ت ادواری با دریافت حقوق بهره مند شود. ماده‌ی ٢٥ (١) هر شخصی حق دارد که از سطح زندگی مناسب برای تامین سلامتی و رفاه خود و خانواده اش ، به ویژه از حیث خوراک ، پوشاک ، مسکن ، مراقبت‌های پزشکی و خدمات اجتماعی ضروری برخوردار شود. همچنین حق دارد که در مواقع بی کاری ، بیماری ، نقص عضو، بیوگی ، پیری یا در تمام موارد دیگری که به عللی مستقل از اراده‌ی خویش وسایل امرار معاشش را از دست داده باشد، از تامین اجتماعی بهره مند گردد. (٢) مادران و کودکان حق دارند که از کمک و مراقبت ویژه برخوردار شوند. همه‌ی کودکان ، اعم از آن که در پی ازدواج یا بی ازدواج زاده شده باشند، حق دارند که از حمایت اجتماعی یکسان بهره مند گردند. ماده‌ی ٢٦ (١) هر شخصی حق دارد که از آموزش و پرورش بهره مند شود. آموزش و پرورش ، و دست کم آموزش ابتدایی و پایه باید رایگان باشد. آموزش ابتدایی اجباری است. آموزش فنی و حرفه ای باید همگانی شود و دست یابی به آموزش عالی باید با تساوی کامل برای همه امکان پذیر باشد تا هرکس بتواند بنا به استعداد خود از آن بهره مند گردد. (٢) هدف آموزش و پرورش باید شکوفایی همه جانبه‌ی شخصیت انسان و تقویت رعایت حقوق بشر وآزادی‌های اساسی باشد. آموزش و پرورش باید به گسترش حسن تفاهم ، دگرپذیری و دوستی میان تمام ملت‌ها و تمام گروه‌های نژادی یا دینی و نیز به گسترش فعالیت‌های ملل متحد در راه حفظ صلح یاری رساند. (٣) پدر و مادر در انتخاب نوع آموزش و پرورش برای فرزندان خود، بردیگران حق تقدم دارند. ماده‌ی ٢٧ (١) هر شخصی حق دارد آزادانه در زندگی فرهنگی اجتماع سهیم و شریک گردد و از هنرها و به ویژه از پیشرفت علمی و فواید آن بهره مند شود. (٢) هرکس حق دارد از حمایت منافع معنوی و مادی آثار علمی ، ادبی یا هنری خود برخوردار گردد. ماده‌ی ٢٨ هر شخصی حق دارد خواستار برقراری نظمی در عرصه‌ی اجتماعی و بین المللی باشد که حقوق و آزادی‌های ذکرشده در این اعلا میه را به تمامی تامین و عملی سازد. ماده‌ی ٢٩ (١) هر فردی فقط در برابر آن جامعه ای وظایفی برعهده دارد که رشد آزادانه و همه جانبه‌ی او را ممکن می‌سازد. (٢) هرکس در اعمال حقوق و بهره گیری از آزادی‌های خود فقط تابع محدودیت‌هایی قانونی است که صرفا برای شناسایی و مراعات حقوق و آزادی‌های دیگران و برای رعایت مقتضیات عادلانه‌ی اخلاقی و نظم عمومی و رفاه همگانی در جامعه ای دموکراتیک وضع شده اند. (٣) این حقوق و آزادی‌ها در هیچ موردی نباید بر خلاف هدف‌ها و اصول ملل متحد اعمال شوند. ماده‌ی ٣٠ هیچیک از مقررات اعلامیه‌ی حاضر نباید چنان تفسیر شود که برای هیچ دولت ، جمعیت یا فردی متضمن حقی باشد که به موجب آن برای از بین بردن حقوق و آزادی‌های مندرج در این اعلامیه فعالیتی انجام دهد یا به عملی دست بزند.

یادش به خیر